Griekenland: 1229 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Een andere kant van Athene

Door: Sancha Schuurs

Athene is een intrigerende stad met talloze bezienswaardigheden. De centrale markthal, de Akropolis, het stadion, de wisseling van de wacht voor het parlementsgebouw op het Syntagmaplein, Plaka en Monastiraki, Anafiotika, het uitzicht vanaf de Lykavittosheuvel, de Aeropaag en de Filopapposheuvel, het archeologisch museum, de nationale tuin…het zijn allemaal must sees!

“Nou hebben we de bekende hoogtepunten van Athene allemaal al eens gezien. Het is wel leuk als we iets gaan bekijken dat we nog niet kennen,” zeg ik tegen mijn man Wim. Ik heb een hele lijst gemaakt met bezienswaardigheden en lees de wat onbekendere dingen voor die er te zien zijn. Dankzij mijn Griekse vrienden zitten er fantastische tips bij.

Bekijk citytrips naar Athene>

SYNGROU
We kiezen voor het Syngrou Bos, een enorm bospark van maar liefst 950 hectare. De parkeerplaats is vol, dus rijden we op goed geluk een stukje om het park heen, vinden een plekje in de straat Alex Panagouli en daar blijkt heel toevallig een poortje te zijn dat uitkomt naast de kapel van Agios Andreas, de enige orthodox-gotische kerk op Grieks grondgebied, het werk van Ernesto Ziller. En precies dat kerkje wilde ik heel graag zien! Ernaast is de Andreas Syngrou Mansion. Op het moment dat we daar aankomen, is er net een kindervoorstelling aan de gang met een violiste die prachtig speelt. Naast het gebouw staan antieke landbouwmachines en erachter is een kruidentuin.

Syngrou
Syngrou

WAT EEN TOEVALLIGHEDEN
“Zal ik een foto van jullie maken?” bied ik drie vrouwen aan die we bij de wijngaarden tegenkomen. “Ik dacht sta jullie Grieks waren, maar jullie spreken Engels met elkaar.” “Dat klopt, we wonen nu weer allemaal hier. Maar zij heeft in Japan gewoond, ik in Australië en zij in Nieuw-Zeeland. Daarom praten we Engels én Grieks met elkaar. En waar komen jullie vandaan? Uit Nederland? Wat toevallig! Dat wordt mijn eerstvolgende stop.” Ik ben nieuwsgierig: “Waar in Nederland ga je naartoe?” “Naar Westelbeers en naar Tilburg. Dat is ongeveer tweehonderd kilometer van Amsterdam.” “Dat is pas echt toeval,” lach ik, “ik heb in Tilburg gewoond.” “En hoe komen jullie dan in Syngrou terecht?” vragen ze. “Een tip van een Griekse vriend,” leg ik uit. We nemen hartelijk afscheid van elkaar. We zien sportvelden, een wijnmakerij, een openluchttheater en picknickplekken. Het is bloedheet, dus we slaan het bijenteeltmuseum, de uitkijktoren en de kassen met botanische cactussen en vetplanten over en gaan op zoek naar iets te drinken. Zowel in als rondom het park is niets te krijgen. We besluiten de kortste weg door het park terug te lopen naar de auto. We komen langs een verwaarloosde boerderij en heel veel bijenkasten. Op een veld zijn net de repetities voor ridderspelen begonnen.

Syngrou theater

ANTONIS TRITSIS METROPOLITAN PARK

HET KASTEELTJE VAN KONINGIN AMALIA
“We willen toch een andere kant van Athene zien?” vraag ik aan Wim. “Dan kunnen we naar Antonis Tritsis Metropolitan Park gaan. Daar is een kasteeltje dat heet Queen Amalia’s Tower Estate.” Ik heb me een beetje ingelezen en vertel: “Koningin Amalia van Oldenburg werd de eerste koningin van Griekenland toen ze trouwde met koning Otto. In het park zijn ook meertjes en je kunt er wat drinken.” En dus rijden we na het ontbijt naar Athene. “Nog even mailen met Evia,” lach ik als we over de snelweg rijden. Wat daar gaat gebeuren, kun je lezen in het artikel over Evia…

Queen Amalia Tower Estate

MIJN LIEF IS EEN HELD
Mijn lief is een held in het drukke verkeer en al binnen drie kwartier rijden we de parkeerplaats naast een kermis en een winkelcentrum op. “Daar is een poortje dat toegang geeft tot het park,” wijst hij.

Bekijk eilandhoppen met Athene>

SNOEPERIGE KLEURTJES
Het kasteeltje van Koningin Amalia is een beetje kitscherig met snoepjesroze en -blauwe kleuren, maar er is een prachtige tuin bij. “Hé, een wijndomein,” zeg ik, “het heet Pyrgos Vassilios. Naar de toren bij de ingang. Jammer dat je daar niet bij kunt komen!” We lopen langs een kanaaltje met heel veel mooie houten bruggen. “Tijd voor frappé!”, roept Wim als hij een gezellige bar ziet. We hebben uitzicht op één van de meertjes die het park rijk is.

HOE VERDER WE WANDELEN, HOE MOOIER HET WORDT
Hoe verder we wandelen, hoe mooier het wordt. In de meren leven schildpadden. Er zijn zeldzame vogels. Er is een spoorlijn die niet meer in gebruik is. Als we een heuvel op lopen, worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht op Athene. Plotseling staan we voor het eeuwenoude kerkje van Apostel Paulus. Van daaruit is het een fluitje van een cent om weer naar beneden te lopen. “Gelukkig dat er overal bankjes in de schaduw staan,” vindt mijn lief. Het is vandaag bloedheet, maar in de schaduw en met een windje erbij is het prima uit te houden. “Er is hier toch een kerkje?” vraag ik aan een parkwachter. “Ja, als je dat paadje neemt, dan kom je bij het kerkje van Profitis Ilias,” wijst ze. “Je moet er zeker gaan kijken! Het is heel mooi.” Ik heb Wim neergeplant op een bankje. “Ik ben wel een beetje uitgelopen voor vandaag,” zegt hij. Nadat ik het kerkje uitgebreid heb bekeken, rijden we terug naar ons huis.

Antonis Tritsis Metropolitan Park